شیخ بهائی

تا منزل آدمی سرای دنیاست
کارش همه جرم و کار حق لطف و عطاست
خوش باش بحشر همچنین خواهد بود
سالی که نکوست از بهارش پیداست

..........................

در میکده دوش زاهدی دید مست
تسبیح بگردن و صراحی در دست
گفتم ز چه در میکده جا کردی گفت
از میکده هم به سوی حق راهی هست