شبي دود خلق آتشي برفروخت
شنيدم كه بغداد نيمي بسوخت
يكي شكر اندر آن خاك و دود
كه دكان ما را گزندي نبود
جهان ديده اي گفتش اي بلهوس
تو را خود غم خويشتن بود و بس
پسندي كه خلقي بسوزد ز نار
اگر چه سرايت بود بر كنار !
شنيدم كه بغداد نيمي بسوخت
يكي شكر اندر آن خاك و دود
كه دكان ما را گزندي نبود
جهان ديده اي گفتش اي بلهوس
تو را خود غم خويشتن بود و بس
پسندي كه خلقي بسوزد ز نار
اگر چه سرايت بود بر كنار !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر