حسرت و زاري كه در بيماري است
وقت بيماري همه بيداري است
پس بدان اين اصل را اي اصل جو
هر كه را درد است او برده ست بو
هر كه او بيدارتر پر دردتر
هر كه او هوشيارتر رخ زردتر
وقت بيماري همه بيداري است
پس بدان اين اصل را اي اصل جو
هر كه را درد است او برده ست بو
هر كه او بيدارتر پر دردتر
هر كه او هوشيارتر رخ زردتر
مثنوي - دفتر اول
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر